Verhuizing blog

Beste allemaal,

Via dit berichtje wil ik jullie graag op de hoogte brengen dat ik voor mijn komende vakantie een reisblog ga bijhouden op een andere locatie namelijk:

http://marielleopreis.wordpress.com

Ook daar is het weer mogelijk om je aan te melden voor de mailinglijst en dan krijg je vanzelf bericht wanneer ik een nieuw verhaal heb gepost.
Woensdag 7 november vertrek ik weer naar Egypte, dus vanaf dan kun je de updates weer verwachten

Ik hoop jullie daar allemaal weer te zien!

Groetjes Mariëlle

Om af te sluiten...

Om een fantastische vakantie af te sluiten heb ik zojuist de fotocollage hier compleet gemaakt, dus ik zou zeggen: neem een kijkje en geniet ervan.

En ga het vervolgens ook zeker zelf een keer bekijken :-).

Tot de volgende reis!

Groetjes Mariëlle

Laatste dag Egypte...

Eerst nog even vertellen over ons afscheidsdiner van gisteravond. Dat zou eigenlijk op zaterdagavond zijn, maar omdat we niet weten wat zaterdagavond in Cairo ons gaat brengen, werd besloten het afscheidsdiner een dag te vervroegen, zodat we in ieder geval nog een gezellig diner met z'n allen zouden hebben.
En bijkomend voordeel was dat we in een prachtig hotel zaten met een panorama restaurant op de 14e verdieping en daar gingen we dus eten. Wat een uitzicht!! Echt geweldig!
En een afscheidsdiner zoug geen afscheidsdiner zijn als we natuurlijk niet een paar bedankjes zouden uitdelen.
We begonnen met onze chauffeur die ons door heel Egypte heen gereden heeft en die echt goede stuurmanskunsten heeft. Vervolgens gingen we door naar Mohammed, onze lokale gids die ook de hele reis bij ons was en die echt de meest onmogelijke dingen voor elkaar kan krijgen. Maar die er ook voor zorgde dat alles overal voor ons klaar lag; bij binnenkomst in het hotel waren we al ingecheckt en konden we gelijk naar de kamers; hij regelde toegang tot graven, regelde extra bezoektijd, regelde dat we het dak van tempels op mochten en noem het maar op. Een man van goud. Hij noemde ons een familie, want we zorgden allemaal voor elkaar, waren ook bezorgd voor elkaar, hielpen elkaar waar nodig; echt een familie dus.
En tot slot natuurlijk onze eigen gids Huub. Twee reisgenoten hadden allemaal leuke dingen verzameld die tijdens de reis gebeurd waren en die brachten ze allemaal ten gehore. Ik heb er erg leuke filmpjes van gemaakt :-). Dat wordt lachen om terug te kijken.
Hij zei steeds dat ie nooit naar de McDonalds ging, maar uiteindelijk hebben we er twee keer gegeven en als aandenken kreeg hij een handdoek van de Mac.
En daarnaast hadden we ook een boek voor hem gekocht waar hij in Luxor mee in z'n handen had gestaan en waarvan hij had gezegd dat hij het een erg mooi boek vond. En achterin dat boek hadden we allemaal iets getekend. De opdracht was om iets hieroglifisch-achtigs te tekenen (mochten ook zelf bedachte hierogliefen zijn), dusdanig dat Huub je eraan zou kunnen herkennen. Cryptogrammen van hierogliefen dus eigenlijk.
Nou, dat was een groot succes! Huub vond het erg leuk en dacht dat hij die cryptogrammen allemaal wel even zou ontcijferen, maar de volgende dag in de bus in Cairo was hij er nog steeds mee bezig. Hilariteit alom! Wat een fantastische afsluiter!

Zaterdag 26 november

Vandaag onze laatste dag in Egypte.....
Vanmorgen weer op tijd opgestaan, tas ingepakt, ontbeten en de bus in, want we gingen nog aan aantal kleine sites bekijken voordat we in het vliegtuig nar Caïro zouden stappen.
We begonnen met een leuke inscriptie, helemaal verstopt en ook geen officiële site, maar wel leuk om te zien. We moesten een beetje klauteren om erbij te kunnen komen, maar dat maakte het juist wel weer avontuurlijk. Het was een inscriptie over vader en zoon beeldhouwer ten tijde van Amonhotep III. Deze twee mannen waren de voorgangers van de beroemde Thoetmosis die ten tijde van Achnaton en Nefertiti de beroemde buste van Nefertiti gemaakt heeft, dus dat was weer een leuke link natuurlijk.

Hierna gingen we nog even naar een Koptische kathedraal, maar daar was op dat moment een speciale dienst bezig voor zieke mensen, dus daar konden we niet lang blijven, maar was wel speciaal om te zien.

Na de kathedraal gingen we naar een kleine Isis tempel waar ze nog bezig waren met opgravingen. We mochten er daarom helaas niet in, maar de tempel ligt wat verzonken ten opzichte van het straatniveau, dus we konden naar beneden kijken en de tempel daar zien liggen. En ook van die afstand konden we wat inscripties ontcijferen en konden we dus zien dat de tempel uit de tijd van de Ptolemeën stamt. De tempel is nooit helemaal afgemaakt, want je kon nog blokken steen zien zitten die niet glad gemaakt waren, maar dat maakte het tempeltje er niet minder mooi op.

Na de Isis tempel gingen we naar een hele grote steengroeve die vroeger door de oude Egyptenaren werd gebruikt, maar die vandaag de dag nog steeds in gebruik is door de moderne Egyptenaren. Ergens in deze groeve wist Huub een Osirispijler te liggen die nooit afgemaakt was. Tijdens de revolutiedagen waren er geruchten dat men had geprobeerd dit beeld uit de groeve te verwijderen, dus toen we het niet konden vinden, moesten we daar natuurlijk aan denken, maar dat was niet het geval. De pijler is nooit afgemaakt en zit daarom dus nog vast in de rotsbodem. Er kan dus geen sprake zijn van 'even snel weghalen' want je moet hem daarvoor helemaal uithakken.
Maar we hebben hem uiteindelijk gevonden. Om hem te behoeden voor beschadigingen, was hij bedekt met zand en stenen, dus we moesten hem zelf even uitgraven. Dat was ook leuk! Het was net alsof we zelf een uitgraving aan het doen waren. Je moet alleen niet vragen met wat voor gereedschap we dat deden......
Een stuk kartonnen bord om de grote hoeveelheden aan de kant te schuiven en een rieten heksembezem die je in je hand kunt houden en die eigenlijk functioneert als vliegenmepper, maar in dit geval ook prima zand aan de kant kon wapperen :-). Fantastisch!
Toen we 'ons beeld' eindelijk wat uitgegraven kregen, konden we inderdaad mooi de contouren zien die langzaam uit het zand tevoorschijn kwamen. Nadat we allemaal onze foto's hadden gemaakt, hebben we hem weer braaf bedekt met het zand om hem weer te beschermen en hadden we nog een fijne wandeling terug naar de bus.

Na onze spannende opgraving hadden we nog een stop op ons lijstje, namelijk het zoeken van een geo cache. (Kijk voor uitleg op www.geocaching.nl.) Helaas hebben we hem niet kunnen vinden, maar het was wel leuk om met z'n allen de bosjes in te verdwijnen op zoek naar bepaalde coördinaten waar de geo cache moest liggen. Teambuilding! :)

Nadat we door een stel militairen zeer dringend verzocht waren onmiddellijk te vertrekken gingen we toch echt naar het vliegveld, alwaar we onze binnenlandse vlucht naar Cairo hadden.

Natuurlijk wisten we dat er onrusten waren in Cairo en dat het Tahrirplein vol stond met mensen die aan het protesteren waren. Daarom was er al besloten dat we niet in het Semiramishotel aan het Tahrirplein zouden overnachten, maar dat we gingen uitwijken naar het Le Meridienhotel in Heliopolis, vlakbij het vliegveld.
Samir had voor ons geregeld dat hij onze bagage vanaf het vliegveld anar het hotel zou brengen, zodat wij vanaf het vliegbeld gelijk door konden gaan naar het Egyptisch Museum. En, ja, dat staat aan het Tahrirplein. We konden de mensen op het plein zien staan, maar het was er verder rustig, dus we konden ook gewoon naar het museum. Dat ging alleen eerder sluiten vanwege de betogingen, dus daarom hadden we maar iets meer dan anderhalf uur om het museum te bezoeken, terwijl we oorspronkelijk van plan waren er langer te zijn.
We gingen eerst de koningsmummies bezoeken, die liggen verspreid over twee zalen met een speciaal klimaatsysteem. Koud dus binnen. Maar fascinerend om te zien! 3000 jaar oude mummies. Die mannen en vrouwen zijn er gewoon nog. Als wij de grond in gaan, dan zijn we er echt niet meer over 3000 jaar, maar deze mensen leven voort in hun mummie en in onze herinnering. Sommige mummies hebben zelfs nog haar op hun hoofd zitten. Echt fascinerend! Kon er wel uren naar staren en filosoferen over hoe ze geleefd hebben en ook hoe ze gestorven zijn.
Maarja, we moesten door, want we hadden een strak schema.
Huub ging ons nog een aantal dingen vertellen die te maken hebben met zijn nieuwe boek Kunstroof in Egypte. Over het verhaal wat door het museum naar buiten werd gebracht en zijn gedachten daarover. Hij bracht ons naar de plekken waar de inbrekers naar binnen zouden zijn gekomen en naar waar de vitrines hebben gestaan die vernield zijn en naar waar er beeldjes waren verdwenen. Was cool om zo langs te lopen en te zijn waar er toen van alles gebeurd is.
Toen we zo ongeveer de laatste mensen in het museum waren gingen we toch maar richting uitgang. Beneden gekomen waren ze de vloer al aan het schoonmaken en moesten we heel voorzichtig naar de uitgang lopen om niet uit te glijden.

Eenmaal terug in het hotel konden we zelf ergens wat gaan eten, want het afscheidsdiner was al geweest. Ik ging met een aantal andere mensen mee naar het Thaise restaurant in het hotel en daar hebben we heerlijk Thais gegeten. Was goed pittig, maar desondanks erg lekker.

Zondag 27 november
Ik sluit ook maar gelijk af met de zondag.
We moesten vroeg opstaan, want om kwart voor acht moesten we weg naar het vliegveld. Tien uur zouden we vliegen. Dat werd helaas elf uur, maargoed, stressen heeft toch geen nut, dus maar gewoon lekker m'n boek van Nefertari gelezen.
Om elf uur gingen we dan toch wel echt weg en we hadden een vrij rustige vlucht naar Amsterdam. Onderweg zelfs nog hierogliefenles gekregen. Nu maar hopen dat ik het ook onthouden heb, want het was nogal ingewikkeld.
Alleen de landing was wat minder fijn, want het vliegtuig had nogal last van turbulentie. Waar dat nou door veroorzaakt werd was me onduidelijk, maar het vliegtuig ging nogal heen en weer. Maargoed, ook dat hebben we weer overleefd en toen waren we dus weer terug in het koude en natte kikkerlandje...
Bij de bagageband van iedereen afscheid genomen en er werd al gesproken over een reunie en ik heb gelijk al gezegd dat ik van de partij ben, want het lijkt me erg leuk om iedereen weer een keer te ontmoeten en bij te kletsen enzo.
Nu moet ik alleen nog al m'n foto's gaan uitzoeken en er een mooi album van maken en van m'n filmbestanden nog een mooie film. Dat wordt ook nog een hele klus...

Vakantie op; notitieblokje vol en inmiddels dichtgeklapt; nu resteren alleen de mooie en goeie herinneringen nog. En dat zijn er veel. Heel veel. Gelukkig maar. Ik vond het fantastisch.

Abu Simbel!!

Vrijdag 25 november

Vandaag was het Abu Simbel dag! We gingen met het late konvooi van half elf mee, dat uiteindelijk pas om elf uur bleek te vertrekken, maargoed. Er komt dan ook een beveiligingsmeneer in de bus met een groot geweer en een extra chauffeur; you never know...
De rit vanuit Aswan is ongeveer 3 uur en 15 min en dat klopte inderdaad aardig. We vertrokken om 11 uur, om 12h30 moesten we nog 140 km en ook 14h15 waren we er hoor.
Om de rest van de toeristen een beetje te omzeilen gingen we eerst naar de kleinere tempel, voor de vrouw van Ramses II Nefertari en gewijd aan de godin Hathor aan wie zij dus gelijkgesteld wordt. Op de façade van de tempel (of eigenlijk IN de façade) zijn 6 standbeelden te zien waarvan 4 van Ramses en 2 van Nefertari. Bij hun benen staan zonen en dochters afgebeeld. Nefertari heeft een karakteristieke kroon op haar hoofd die onder andere geassocieerd wordt met Hathor. In de begeleidende tekst heeft Ramses laten aanbrengen dat hij deze tempel voor zijn geliefde Nefertari heeft laten uithakken 'voor eeuwig en altijd'.
De tempel binnen is prachtig. Natuurlijk veel voorstellingen van Nefertari die offers brengt aan de verschillende goden en wat zag ze er weer prachtig uit. De ene schildering nog mooier dan de ander en bij de ene een nog mooiere jurk dan bij de ander. Ik was wederom ademloos. Ze is echt prachtig. Ik kan wel uren naar haar kijken; ik kan er geen genoeg van krijgen.
Ramses stond haar natuurlijk bij en alhoewel het niet afgebeeld staat, kun je je met een beetje inlevingsvermogen zo voorstellen hoe hun liefde voor elkaar er in zo'n schildering uit zou zien. Prachtig.

In zijn tiende regeringsjaar heeft Ramses de onderkoning van Nubië opdracht gegeven te beginnen met het uithakken van de tempels en na 14 jaar wordt het geheel opgeleverd door de nieuwe onderkoning van Nubië. Maar de tempels hebben maar 7 jaar in hun oorspronkelijke volle luister gestaan, want toen was er een grote aardbeving waardoor het tweede beeld van Ramses bij de grote tempel zeer beschadigd raakte, want het hoofd viel er toen af. Eigenlijk zoals het er nu nog bij ligt zeg maar. Het grappige is dat de 4 beelden van Ramses allemaal vernoemd naar een godheid, behalve dus dat tweede beeld dat Ramses naar zichzelf had genoemd en juist dat beeld raakte beschadigd. Het is dan natuurlijk erg leuk om te speculeren wat de oude Egyptenaren daarvan gedacht moeten hebben...
Achterin de grote tempel, gewijd aan Amon-Ra, staan 4 beelden naast elkaar op een rij. Van links naar rechts: Ptah, Amon-Ra, Ramses II, Ra-Horachte.
Op 22 februari en 22 oktober gebeurt het zogenaamde Wonder van de Zon. Dan worden de rechter drie beelden 's-ochtends door de zon verlicht. Het beeld van Ptah blijft altijd in de duisternis, omdat dat ook de god van de duisternis is. De oude Egyptenaren konden dat toen al heel precies uitrekenen zodat het maar op 2 dagen in het jaar gebeurde. Fascinerend!

In de grote tempel van Ramses was het wederom erg rustig, want tegen de tijd dat wij daar waren, was het gros van de toeristen inmiddels naar de kleine tempel verhuisd, dus we hadden de tempel zowat voor onszelf. Dat is echt uniek! Een reisgenoot vertelde dat zij er een paar jaar eerder was geweest en toen stond er een enorme rij voor de tempel en werd je er via een verplichte route doorheen geperst zonder ergens stil te kunnen staan en nu konden we overal zo lang kijken als we wilden. Echt heerlijk! Ik heb zelfs een foto vanaf buiten genomen (want binnen mag niet), helemaal door naar achteren naar die vier beelden en er staat gewoon niemand op! Helemaal niemand! Echt super!
Omdat het zo rustig was, kon Huub binnen toch ook wel weer het een en ander vertellen, ondanks dat het eigenlijk niet mag, maar het illustreert veel meer als je een uitleg hoort terwijl je bij de desbetreffende schildering staat. Of als je ondertussen naar iets kunt wijzen waar je meer over wilt weten.
Ook hier konden we her en der weer de bijbehorende hierogliefen ontcijferen en dat brengt het echt meer tot leven. Het geeft zoveel meer inzicht in wat je ziet en wat er staat dan dat je er maar gewoon langsloopt en er alleen maar vluchtig naar kijkt omdat je weer door moet of wilt lopen.
Het was fantastisch.

Maarja, ook hier kwam weer het moment van afscheid, want om half vijf vertrok het konvooi weer terug richting Aswan. De politie was not amused met ons, want we waren te laat, waardoor het konvooi al vertrokken was en een politie auto speciaal op ons moest wachten. Maar ach, zo erg was het nou ook weer niet. Soms zijn die Egyptenaren hartstikke relaxed en soms zijn ze weer helemaal gestrest. Rare mensen.

Maargoed, toen hadden we weer de lange rit terug en dat was natuurlijk niet heel boeiend, want het was donker en iedereen zat eigenlijk lekker te dutten, dus ja. Morgen de laatste dag!

Philae en Kalabsja

donderdag 24 november

Vandaag stonden 3 dingen op het programma: het eiland Philae, de onvoltooide obelisk in de steengroeve van Aswan en het eiland Kalabsja.

Het eiland Philae is niet meer het oorspronkelijke eiland, want dat is namelijk onder het wateroppervlak komen te liggen na de bouw van de Aswandam. De tempel is gered en heropgebouwd op een kunstmatig eiland daar vlakbij. Op het eiland staat een prachtige tempel voor Isis die is gebouwd in de late tijd. Het oudst bekende bouwstuk in de tempel komt uit de tijd van Taharka en dat was in de 25e dynastie, ongeveer 680 voor Christus. Er is ook een kleine Hathorkapel aanwezig op het eiland dat gebouwd is door Nectanebo uit de 30e dynastie, ongeveer 380 voor Christus. Hathor en Isis hadden veel gemeen dus zo gek was dat niet.

Op de plafondplaten van de Isistempel zijn gieren te zien die uit de tempel vliegen naar het oorspronkelijke eiland Biga, het huidige Senmoet. Daar lag volgens de mythe het linkerbeen van Osiris begraven en dus ging Isis daarheen om haar man te verzorgen. Eens in de tien dagen ging daarom de hogepriester of hogepriesteres van Isis naar het andere eiland om daar offergaven te brengen op een van de 36 altaren.
En volgens een andere legende zit onder het eiland Philae de overstromingsgod Hapy in een grot om vanaf daar de overstroming van de Nijl op gang te brengen door met twee vazen water te gieten. Hiervan is een leuke voorstelling te zien in de tempel.

Na de mooie Isistempel gingen we naar de onvoltooide obelisk in de steengroeven van Aswan. Dat was echt heel bijzonder om te zien. Je bent gewend om obelisken rechtop voor tempels te zien staan, of dat er een stuk is afgebroken, maar deze ligt in z'n geheel nog in de steengroeve. Er is namelijk tijdens het uithakken een barst in ontstaan, waardoor hij niet meer bruikbaar was en dus is achtergelaten. Niet lang geleden is het havenbekken voor de steengroeve uitgegraven, waardoor duidelijk wordt hoe de obelisken vanuit de groeve naar de Nijl verplaatst werden: op platbodemboten. Maar dan nog was het een hele onderneming, want vanaf waar die obelisk nu ligt, is het nog een heel eind naar waar het havenbekken heeft gelegen. Dus hoe ze dat ooit hebben willen verplaatsen is niet helemaal duidelijk, maar ik heb er in ieder geval veel respect voor!

Tot slot gingen we naar het eiland Kalabsja. Onderweg met de boot daar naartoe kwamen we de bewakers van het eiland tegen die al op weg naar huis waren! Dus onze kapitein vertelde ze even in niet te mistane woorden dat ze terug moesten omdat wij de tempel nog wilden bezoeken. Op het eiland staat een tempel voor Mandoelis. Het is de 1e tempel die is afgebroken en weer is opgebouwd naar aanleiding van de bouw van de Aswan, omdat de tempel anders verloren zou gaan. De god Mandoelis is de Nubische variant van de Egyptische god Horus. Het is een Ptolemeïsche tempel waar Romeinse keizers nog delen aan hebben toegevoegd. Hij stamt uit het begin van onze jaartelling en in de 1e pyloon is een klein tempeltje gevonden die nu op Elephantine is wederopgebouwd. Aan de buitenkant van de tempel zijn onvoltooide stenen te zien met daarop nog de markeringen van de arbeiders die de stenen oorspronkelijk hebben uitgehakt om te laten zien welke stenen zij hadden gedaan, want aan de hand daarvan kregen ze betaald.
Bij deze tempel mochten we zelfs nog even het dak op en vanaf daar hadden we een erg mooi uitzicht.
We sloten de rondleiding op het eiland af in het kleine tempeltje van Kertassi. Vanaf daar hadden we prachtig uitzicht op een fantastische zonsondergang. We konden daar heerlijk rustig zitten en dat deed iedereen ook. Echt even zo'n rust momentje. Geen verplichtingen, gewoon genieten. Heerlijk.

Om de boot weer te bereiken zijn we afgedaald via een echte oude Nilometer die vroeger gebruikt werd om het overstromingsniveau van de Nijl te meten. Dat was een erg leuke manier om weer in de boot te stappen. Onderweg terug naar het hotel zijn we nog langs twee inscripties gevaren die in de rotsen van de cataract ooit zijn aangebracht. Daarna gingen we dan toch echt terug naar het hotel.

's-Avonds ben ik nog naar de souk geweest en heb daar wat leuke dingetjes gekocht, maar blijf het toch irritant vinden dat al die mensen zo aan je lopen te roepen en je maar van alles proberen aan te smeren. Dat zorgt er toch wel voor dat ik redelijk snel ben uitgekeken. Volgens mij zouden die mensen veel meer verkopen als ze niet zo opdringerig zouden zijn. Maar toch wel paar dingetjes gekocht waar ik erg blij mee ben :-).

Rotsgraven en Elephantine

Woensdag 23 november

Vandaag gingen we die rotsgraven bezoeken waar ik zo'n mooi uitzicht op heb en 's-middags gingen we ons eiland verkennen.
Om bij de rotsgraven te komen, gingen we met een felukka zeilen en dat was echt heerlijk! Geen herrie van een motor en heerlijk rustig heen en weer laveren om te komen waar we heen wilden.
Bij aankomst moesten we over een smalle loopplank en geïmproviseerde leuning naar de kant lopen. Dat was erg grappig, maar ook erg leuk.
Eenmaal aangekomen liepen we naar boven naar de rotsgraven en daar gingen we er 4 van bezoeken. We begonnen in een dubbelgraf van vader en zoon Mehoe en Sabni, beide expeditieleiders. In het graf is te lezen dat vader Mehoe tijdens een expeditie in het diepe zuiden om het leven was gekomen en dat zon Sabni met gevaar voor eigen leven het lichaam van zijn vader ging ophalen. Er was namelijk niet belangrijker dan in Egypte begraven te worden.

Vervolgens gingen we naar het graf van Sarenpoet II, uit het Middenrijk. Sarenepoet betekent Zoon van dat vernieuwd is. Op de achterwand van dit graf is een olifant in de hierogliefen te zien en dat komt niet zo vaak voor. Het betekent Abu en dat is de naam van Elephantine in de oudheid en met enig voorstellingsvermogen kun je daar het geluid uithalen wat een olifant maakt.

Daarna gingen we naar het graf van Harchoef, die op de façade van zijn graf een biografie heeft laten aanbrengen, waarin hij onder andere vertelt over zijn reis naar Nubië om daar dwergen te halen voor de koning. Als hij dat gedaan heeft stuurt hij een brief naar de koning en hij krijgt van de koning een brief terug die hij in z'n geheel laat tonen op de wand. De koning bedankt hem daarin voor zijn goede werk.

Tot slot gingen we nog naar het graf van Sarenpoet I met op de façade een mooie voorstelling van zingende mensen aan de ene kant en aan de andere kant heeft Sarenpoet zijn geliefde honden laten afbeelden.

Toen was het tijd om weer terug naar beneden te gaan en weer aan boord van de felukka te gaan, terug naar de steiger van het hotel. Daar stapten we alsnog over in een motorboot om naar onze lunchgelegenheid te gaan. Daarna gingen we in dezelfde motorboot naar het andere uiteinde van het eiland om daar een aantal tempels te bezoeken.
We begonnen in de tempel voor Satet, godin van de jacht, maar ook van het eiland Elephantine, samen met haar man Chnoem en zijn andere echtgenote Anoeket. Deze tempel is hier wederopgebouwd nadat hij gevonden werd in de fundering van de nieuwere tempel die er bovenop was gebouwd. Het is een peripterostempel (met de zuilen aan de buitenkant) en alhoewel niet alle blokken teruggevonden zijn, is er een mooi geheel ontstaan je kunt zien hoe het eruit moet hebben gezien.
Vervolgens gingen we door naar de Chnoemtempel. Omdat deze tempel dus bovenop restanten van oude tempels werd gebouwd, was er niet echt een goede ondergrond. De schrijnen voor de cultusbeelden kennen daarom een niet echt goede afloop. Ze waren gemaakt van zwart graniet, een hele zware steensoort en dus in de tempel geplaatst, mar vervolgens is het mis gegaan, want die schrijnen zijn dus omgevallen, waarbij er eentje zelfs in een aantal stukken is gebroken. Er was nu wel goed te zien hoe ze eruit hebben gezien en hoe groot en log zo'n schrijn eigenlijk was. Dat moet echt een enorme knal gegeven hebben.

's-Avonds gingen we nog naar het nieuwe Nubië museum, waar we de geschiedenis konden bekijken van dit gedeelte van Egypte en daarbuiten. Nubië heeft voor een deel bij Egypte gehoord, maar lang niet alles. Er was een mooi overzicht aanwezig van hoe de Egyptische dynastieën verliepen en wie dan de macht had in Nubië. Daarnaast waren er natuurlijk vele mooie beelden terug te vinden, onder andere van een godsvrouwe van Amon die ik erg mooi vond.

Na het museumbezoek konden we zelf wat gaan eten en daarna mochten we dan toch ons bed in :-).

Onderweg naar Aswan

Dinsdag 22 november

Vandaag zijn we uit Luxor vertrokken en zijn we met de bus naar Aswan gereden. Op zich een lange rit, maar we hadden twee keer een stop tussendoor om nog 2 tempels te bezoeken, dus dat waren mooie onderbrekingen.

De eerste stop was bij Edfu, waar een tempel staat gewijd aan Horus. In deze tempel staat de reis weergegeven die Horus en zijn echtgenote Hathor maken voor hun heilig huwelijk en het verwekken van een goddelijk kind. Horus vaart daarvoor stroomopwaarts richting Dendera en Hathor vaart vanaf Dendera stroomafwaarts totdat ze elkaar ontmoeten en dan keert Horus om om samen met Hathor terug te varen naar Edfu. En het andere jaar gaat Horus dan met Hathor mee nar Dendera. Dit wordt De Schone Ontmoeting genoemd.
De opzet van de tempel is ongeveer gelijk aan de opzet van de Hathor tempel in Dendera waarbij er ook rondom het Heilige der Heiligen zijkapellen waren voor andere goden die daar als het ware hun logeerkamer hadden.

Na dit bezoek gingen we door naar Kom Ombo waar een tempel staat die gewijd is aan twee goden en dat is wel bijzonder, want meestal wordt dat niet gedaan. Het zijn de valkengod Horus en de krokodillengod Sobek. Paar bijzondere dingen in deze tempel zijn een kalender en een voorstelling van chirurgische instrumenten. In de kalender wordt opgesomd op welke dag, van welke maand, welke offers, aan welke godheid moeten worden gebracht in deze tempel. En het is echt een grote lijst.
De voorstelling van de chirurgische instrumenten is ook erg leuk om te zien, alhoewel er in de medische beschrijvingen wel veel dingen zitten die wij als kwakzalverij zouden bestempelen.
Tot slot werden er vroeger in deze tempel ook krokodillen gehouden en 'tam' gemaakt en na hun dood werden ze zelfs gemummificeerd. Tot voor kort waren er ook krokodillenmummies te zien hier, maar nu helaas niet meer.

Na Kom Ombo gingen we door naar onze eindbestemming Aswan, waar we in een erg leuk hotel slapen met een grote toren met bovenin een panoramarestaurant. Vanaf m'n kamer heb ik uitzicht op de rotsgraven van gouwvorsten (soort van provinciehoofden). 's-Avonds zijn die heuvels erg mooi verlicht en dat levert natuurlijk mooie foto's op.
Ons hotel staat op een eiland, Elephantine, dus we moeten met een pondje heen en weer, maar dat heeft ook wel weer wat. En het is op het eiland wel lekker rustig.

Luxor museum en Karnak

Maandag 21 november

Vandaag zouden we ook een vrije middag hebben, maar ook deze keer werd hij (gedeeltelijk) vooraf al ingevuld. We zouden namelijk een keer in de avond naar het Luxor Museum gaan, maar dat is tegenwoordig 's-avonds niet meer open dus dat kan niet meer. Sterker nog, het is sinds de revolutie alleen maar 's-ochtends open dus we moesten er op een ochtend heen en dat werd dus deze ochtend.
In het Luxor museum hebben ze ruimte om recente vondsten tentoon te stellen en dat is erg leuk om te zien.
In de collectie zijn ook een aantal voorwerpen uit de grafinventaris van Toetanchamon opgenomen die voorheen nog niet te zien waren. En daarnaast natuurlijk prachtige beelden en inscripties en reliefs die ook voorheen nog niet tentoon gesteld werden op een andere locatie. Het lag gewoon ergens in een magazijn. Nou, dan kan het toch beter ergens mooi geshowd worden.
Het is geen groot museum, maar ze hebben het mooi opgezet met een duidelijk route zodat je ook daadwerkelijk overal komt en alles ziet. Een van de hoogtepunten vond ik waren de twee mummies van Kamose en Ramses I. In speciale vitrines met klimaatsystemen eraan gekoppeld om de mummies te preserveren. Fascinerend om ze dan zo daar te zien liggen. Je kunt ze van alle kanten bekijken en ze liggen dan weliswaar onder linnen doeken, maar toch kun je nog heel goed zien dat het eigenlijk maar kleine mensen waren. De mummies zijn natuurlijk helemaal zwart vanwege het mummificatieproces, maar dat doet er wat mij betreft geen afbreuk aan. Heel bijzonder om te zien.
Een ander hoogtepunt was de wand die heropgebouwd stond in het museum met daarop voorstellingen uit de tijd van Achnaton. De blokken waaruit deze wand is opgebouwd waren hergebruikt in een pyloon van de Amontempel, maar nu dus met veel zorg daaruit gehaald en hier weer opgebouwd, zodat we een indruk kunnen krijgen van hoe het eruit moet hebben gezien. Helaas niet helemaal compleet, maar daar waar ze konden hebben ze met pentekeningen de reliefs aangevuld, zodat je een completer beeld krijgt.

Na het museum gingen we naar de Karnak tempel voor ons tweede bezoek. Voor mij al de derde keer dat ik er was, want ook de Sound & Light show was hier. Dus het voelde al bijna als thuis :-).
Maar we gingen ons nu concentreren op een ander gedeelte van de tempel. We begonnen met het open lucht museum waar ze onder andere twee tempeltjes hebben heropgebouwd, die ook waren hergebruikt als vulling in een tempelpyloon. Aan de ene kant zonde natuurlijk, maar aan de andere kant heeft dat er juist weer wel voor gezorgd dat het goed bewaard is gebleven en dat het dus nog erg mooi is.
De eerste was de Witte Kapel van Senwosret I. Het is een zogenaamde peripterostempel, wat betekent dat de zuilen aan de buitenkant van de tempel staan. Of eigenlijk beter gezegd, de buitenkant van de zuilen loopt gelijk met de buitenkant van de tempelwand.
Dit tempeltje heeft fantastisch mooie reliefs die echt van de hoogte kwaliteit zijn. Alles is ontzettend gedetailleerd en er is onwijs veel tijd en energie in gestoken om deze hierogliefen en voorstellingen zo fantastisch mooi te krijgen. Ik heb een aantal close-up foto's gemaakt waarop je duidelijk kunt zien dat bijvoorbeeld een uil echt allemaal veertjes heeft. Groot respect voor de kunstenaars die dit gemaakt hebben.
En Mohammed zou Mohammed niet zijn als hij niet voor ons kon regelen dat we zelfs nog even het tempeltje in mochten, terwijl het eigenlijk met een touw afgezet is voor publiek. We moesten wel tassen en dergelijke even buiten laten liggen zodat we niet per ongeluk ergens tegenaan zouden stoten, want dat zou echt verschrikkelijk zijn.

Hierna gingen we naar de rode kapel, ooit gemaakt in opdracht van Hatsjepsoet. Op de wanden van deze kapel is afgebeeld da Hatsjepsoet haar 2 obelisken in de Karnak tempel inwijdt. Deze tempel is helaas niet compleet, want ze hebben niet alle blokken terug kunnen vinden, maar ze hebben het opgevuld met moderne blokken steen om op die manier toch te kunnen laten zien hoe het eruit moet hebben gezien. Net zoals het andere tempeltje heeft ook deze een voor- en een achter uitgang, hetgeen betekent dat het op de centrale as van de tempel heeft gestaan, zodat die niet verstoord zou worden en je nog steeds van voor naar achter kon lopen zonder obstakels tegen te komen.

Na deze twee mooie tempeltjes gingen we naar het achterste gedeelte van de tempel waar een mooie bootschrijn te vinden is, gebouwd door Alexander de Grote. Vroeger moet daar natuurlijk ook wel een bootschrijn gestaan hebben, maar blijkbaar was die in de tijd van Alexander de Grote niet mee aanwezig en heeft hij een nieuwe laten maken.
Achter de bootschrijn was dan het heilige der heiligen, maar er is helaas niets meer van over. Het is nu alleen nog een lege ruimte met een paar verdwaalde rotsblokken. Hierdoor denken sommige mensen dat de bootschrijn het heilige der heiligen was, omdat die nog heel is.
Achter het heilige der heiligen heeft Thoetmosis III nog een kleine tempel tegen de grote tempel aan laten bouwen. In deze tempel is een gedeelte ingevuld met op de muren allemaal voorstellingen van planten en dieren. De een nog exotischer dan de ander. Een soort van botanische tuin. Niet dat alles dan naar Egypte werd vervoerd, maar ook gewoon dingen die ze ergens gezien hadden en hier terug lieten komen.

Om de rondleiding af te sluiten gingen we nog naar een heel klein tempeltje helemaal achterin waar eigenlijk niemand komt, want het moet ook speciaal opengemaakt worden, maar het heet de Osiris-Heka-Djet tempel. In dit tempeltje zijn beschadigde, maar toch zeer mooie reliefvoorstellingen te vinden, van onder andere de Godsvrouwen van Amon. Een priesteressentitel gegeven aan de vrouw die de troonopvolger zal baren, maar ze hoeft niet perse de koningin te zijn.

Na de rondleiding hadden we dan toch nog even wat tijd voor onszelf, want we waren om 16h00 terug in het hotel. Ik vond het een mooi moment om m'n haren even te wassen en m'n blog bij te werken met gister.

Inmiddels zitten we in de bus onderweg naar Aswan. We zijn net bij Edfu geweest en gaan nu naar Kom Ombo, maar dat zal ik in een nieuw verslag zetten.