Eerst nog even vertellen over ons afscheidsdiner van gisteravond. Dat zou eigenlijk op zaterdagavond zijn, maar omdat we niet weten wat zaterdagavond in Cairo ons gaat brengen, werd besloten het afscheidsdiner een dag te vervroegen, zodat we in ieder geval nog een gezellig diner met z'n allen zouden hebben.
En bijkomend voordeel was dat we in een prachtig hotel zaten met een panorama restaurant op de 14e verdieping en daar gingen we dus eten. Wat een uitzicht!! Echt geweldig!
En een afscheidsdiner zoug geen afscheidsdiner zijn als we natuurlijk niet een paar bedankjes zouden uitdelen.
We begonnen met onze chauffeur die ons door heel Egypte heen gereden heeft en die echt goede stuurmanskunsten heeft. Vervolgens gingen we door naar Mohammed, onze lokale gids die ook de hele reis bij ons was en die echt de meest onmogelijke dingen voor elkaar kan krijgen. Maar die er ook voor zorgde dat alles overal voor ons klaar lag; bij binnenkomst in het hotel waren we al ingecheckt en konden we gelijk naar de kamers; hij regelde toegang tot graven, regelde extra bezoektijd, regelde dat we het dak van tempels op mochten en noem het maar op. Een man van goud. Hij noemde ons een familie, want we zorgden allemaal voor elkaar, waren ook bezorgd voor elkaar, hielpen elkaar waar nodig; echt een familie dus.
En tot slot natuurlijk onze eigen gids Huub. Twee reisgenoten hadden allemaal leuke dingen verzameld die tijdens de reis gebeurd waren en die brachten ze allemaal ten gehore. Ik heb er erg leuke filmpjes van gemaakt :-). Dat wordt lachen om terug te kijken.
Hij zei steeds dat ie nooit naar de McDonalds ging, maar uiteindelijk hebben we er twee keer gegeven en als aandenken kreeg hij een handdoek van de Mac.
En daarnaast hadden we ook een boek voor hem gekocht waar hij in Luxor mee in z'n handen had gestaan en waarvan hij had gezegd dat hij het een erg mooi boek vond. En achterin dat boek hadden we allemaal iets getekend. De opdracht was om iets hieroglifisch-achtigs te tekenen (mochten ook zelf bedachte hierogliefen zijn), dusdanig dat Huub je eraan zou kunnen herkennen. Cryptogrammen van hierogliefen dus eigenlijk.
Nou, dat was een groot succes! Huub vond het erg leuk en dacht dat hij die cryptogrammen allemaal wel even zou ontcijferen, maar de volgende dag in de bus in Cairo was hij er nog steeds mee bezig. Hilariteit alom! Wat een fantastische afsluiter!

Zaterdag 26 november

Vandaag onze laatste dag in Egypte.....
Vanmorgen weer op tijd opgestaan, tas ingepakt, ontbeten en de bus in, want we gingen nog aan aantal kleine sites bekijken voordat we in het vliegtuig nar Caïro zouden stappen.
We begonnen met een leuke inscriptie, helemaal verstopt en ook geen officiële site, maar wel leuk om te zien. We moesten een beetje klauteren om erbij te kunnen komen, maar dat maakte het juist wel weer avontuurlijk. Het was een inscriptie over vader en zoon beeldhouwer ten tijde van Amonhotep III. Deze twee mannen waren de voorgangers van de beroemde Thoetmosis die ten tijde van Achnaton en Nefertiti de beroemde buste van Nefertiti gemaakt heeft, dus dat was weer een leuke link natuurlijk.

Hierna gingen we nog even naar een Koptische kathedraal, maar daar was op dat moment een speciale dienst bezig voor zieke mensen, dus daar konden we niet lang blijven, maar was wel speciaal om te zien.

Na de kathedraal gingen we naar een kleine Isis tempel waar ze nog bezig waren met opgravingen. We mochten er daarom helaas niet in, maar de tempel ligt wat verzonken ten opzichte van het straatniveau, dus we konden naar beneden kijken en de tempel daar zien liggen. En ook van die afstand konden we wat inscripties ontcijferen en konden we dus zien dat de tempel uit de tijd van de Ptolemeën stamt. De tempel is nooit helemaal afgemaakt, want je kon nog blokken steen zien zitten die niet glad gemaakt waren, maar dat maakte het tempeltje er niet minder mooi op.

Na de Isis tempel gingen we naar een hele grote steengroeve die vroeger door de oude Egyptenaren werd gebruikt, maar die vandaag de dag nog steeds in gebruik is door de moderne Egyptenaren. Ergens in deze groeve wist Huub een Osirispijler te liggen die nooit afgemaakt was. Tijdens de revolutiedagen waren er geruchten dat men had geprobeerd dit beeld uit de groeve te verwijderen, dus toen we het niet konden vinden, moesten we daar natuurlijk aan denken, maar dat was niet het geval. De pijler is nooit afgemaakt en zit daarom dus nog vast in de rotsbodem. Er kan dus geen sprake zijn van 'even snel weghalen' want je moet hem daarvoor helemaal uithakken.
Maar we hebben hem uiteindelijk gevonden. Om hem te behoeden voor beschadigingen, was hij bedekt met zand en stenen, dus we moesten hem zelf even uitgraven. Dat was ook leuk! Het was net alsof we zelf een uitgraving aan het doen waren. Je moet alleen niet vragen met wat voor gereedschap we dat deden......
Een stuk kartonnen bord om de grote hoeveelheden aan de kant te schuiven en een rieten heksembezem die je in je hand kunt houden en die eigenlijk functioneert als vliegenmepper, maar in dit geval ook prima zand aan de kant kon wapperen :-). Fantastisch!
Toen we 'ons beeld' eindelijk wat uitgegraven kregen, konden we inderdaad mooi de contouren zien die langzaam uit het zand tevoorschijn kwamen. Nadat we allemaal onze foto's hadden gemaakt, hebben we hem weer braaf bedekt met het zand om hem weer te beschermen en hadden we nog een fijne wandeling terug naar de bus.

Na onze spannende opgraving hadden we nog een stop op ons lijstje, namelijk het zoeken van een geo cache. (Kijk voor uitleg op www.geocaching.nl.) Helaas hebben we hem niet kunnen vinden, maar het was wel leuk om met z'n allen de bosjes in te verdwijnen op zoek naar bepaalde coördinaten waar de geo cache moest liggen. Teambuilding! :)

Nadat we door een stel militairen zeer dringend verzocht waren onmiddellijk te vertrekken gingen we toch echt naar het vliegveld, alwaar we onze binnenlandse vlucht naar Cairo hadden.

Natuurlijk wisten we dat er onrusten waren in Cairo en dat het Tahrirplein vol stond met mensen die aan het protesteren waren. Daarom was er al besloten dat we niet in het Semiramishotel aan het Tahrirplein zouden overnachten, maar dat we gingen uitwijken naar het Le Meridienhotel in Heliopolis, vlakbij het vliegveld.
Samir had voor ons geregeld dat hij onze bagage vanaf het vliegveld anar het hotel zou brengen, zodat wij vanaf het vliegbeld gelijk door konden gaan naar het Egyptisch Museum. En, ja, dat staat aan het Tahrirplein. We konden de mensen op het plein zien staan, maar het was er verder rustig, dus we konden ook gewoon naar het museum. Dat ging alleen eerder sluiten vanwege de betogingen, dus daarom hadden we maar iets meer dan anderhalf uur om het museum te bezoeken, terwijl we oorspronkelijk van plan waren er langer te zijn.
We gingen eerst de koningsmummies bezoeken, die liggen verspreid over twee zalen met een speciaal klimaatsysteem. Koud dus binnen. Maar fascinerend om te zien! 3000 jaar oude mummies. Die mannen en vrouwen zijn er gewoon nog. Als wij de grond in gaan, dan zijn we er echt niet meer over 3000 jaar, maar deze mensen leven voort in hun mummie en in onze herinnering. Sommige mummies hebben zelfs nog haar op hun hoofd zitten. Echt fascinerend! Kon er wel uren naar staren en filosoferen over hoe ze geleefd hebben en ook hoe ze gestorven zijn.
Maarja, we moesten door, want we hadden een strak schema.
Huub ging ons nog een aantal dingen vertellen die te maken hebben met zijn nieuwe boek Kunstroof in Egypte. Over het verhaal wat door het museum naar buiten werd gebracht en zijn gedachten daarover. Hij bracht ons naar de plekken waar de inbrekers naar binnen zouden zijn gekomen en naar waar de vitrines hebben gestaan die vernield zijn en naar waar er beeldjes waren verdwenen. Was cool om zo langs te lopen en te zijn waar er toen van alles gebeurd is.
Toen we zo ongeveer de laatste mensen in het museum waren gingen we toch maar richting uitgang. Beneden gekomen waren ze de vloer al aan het schoonmaken en moesten we heel voorzichtig naar de uitgang lopen om niet uit te glijden.

Eenmaal terug in het hotel konden we zelf ergens wat gaan eten, want het afscheidsdiner was al geweest. Ik ging met een aantal andere mensen mee naar het Thaise restaurant in het hotel en daar hebben we heerlijk Thais gegeten. Was goed pittig, maar desondanks erg lekker.

Zondag 27 november
Ik sluit ook maar gelijk af met de zondag.
We moesten vroeg opstaan, want om kwart voor acht moesten we weg naar het vliegveld. Tien uur zouden we vliegen. Dat werd helaas elf uur, maargoed, stressen heeft toch geen nut, dus maar gewoon lekker m'n boek van Nefertari gelezen.
Om elf uur gingen we dan toch wel echt weg en we hadden een vrij rustige vlucht naar Amsterdam. Onderweg zelfs nog hierogliefenles gekregen. Nu maar hopen dat ik het ook onthouden heb, want het was nogal ingewikkeld.
Alleen de landing was wat minder fijn, want het vliegtuig had nogal last van turbulentie. Waar dat nou door veroorzaakt werd was me onduidelijk, maar het vliegtuig ging nogal heen en weer. Maargoed, ook dat hebben we weer overleefd en toen waren we dus weer terug in het koude en natte kikkerlandje...
Bij de bagageband van iedereen afscheid genomen en er werd al gesproken over een reunie en ik heb gelijk al gezegd dat ik van de partij ben, want het lijkt me erg leuk om iedereen weer een keer te ontmoeten en bij te kletsen enzo.
Nu moet ik alleen nog al m'n foto's gaan uitzoeken en er een mooi album van maken en van m'n filmbestanden nog een mooie film. Dat wordt ook nog een hele klus...

Vakantie op; notitieblokje vol en inmiddels dichtgeklapt; nu resteren alleen de mooie en goeie herinneringen nog. En dat zijn er veel. Heel veel. Gelukkig maar. Ik vond het fantastisch.